30 odpowiedzi w tym temacie

[azalas]

Bardzoooo krótki odcinek.....

[azalas]

Nowy odcinek zapraszam do komentowania i oceniania .

[Rzeznikdrzewek]

Chaotycznie napisane. Nie podoba mi się ten styl i masa niedoróbek. Przeczytałem ledwie wstęp i połowę pierwszego aktu i nie mam ochoty na więcej. Męcząca lektura...

[azalas]

Ok więcej oskarżeń lub pochwał.

[adi161999]

Opowiadanie całkiem dobre, choć bardzo niejasne. Pełno błędów zniechęca do czytania. Jeśli popracujesz nad tymi rzeczami to opowiadanie może być całkiem dobre.

[azalas]

Mógłbyś mi podać parę błędów, bo się zastanawiał.

[azalas]

Nowy odcinek po długim oczekiwaniu.

[azalas]

Ostatnia część opowiadania.

Koniec

Dotarłem do pokoju, otoczonym różnymi puszkami z farbą.
Były w nim tylko jedne drzwi, wykute z metalu.
Drzwi otworzyły się i zostałem otoczony przez gromadę wściekłych zielonych pełzaczy.
- Nie teraz nie zabijajcie go! - powiedział głos dochodzący ze ściany.
Jednak te pełzacze popychały mnie do jakiegoś pokoju.
Widać było że chcą eksplodować, ale musiały się powstrzymać.
Zostałem zepchnięty do wielkiej dziury.
Cudem przeżyłem, ale była wielka ciemność.
Nagle oświetliło mnie setki pochodni, stojących naprzeciwko ścian.
To co ujrzałem, sprawiło że przestraszyłem się.
Zobaczyłem mnóstwo maszyn torturujących, przy czym większość była zajęta przez szkielety w ubraniach ludzkich.
Zaraz po tym wszystkie szkielety wstały i weszły do ciemnego tunelu.
Za mną pojawiły się schody, wciąż pnąc w górę.
Wszedłem na górę i zobaczyłem tabliczkę z napisem:
"Wciśnij guzik, a zobaczysz co się stało z szkieletami."
No więc wcisnąłem guzik i ujawnił mi się ekran.
Widziałem armię różnych potworów, chodzących po wszystkich wyspach.
Na wyspach było dużo ludzi bezbronnych i młodych.
Było już wszystko wiadomo.
Mnie spotka ten sam los co innych ludzi czyli śmierć.
- Wybieraj czy chcesz skakać w dół, czy pełzacze mają Cię przytulić?
- Wybieram skok w dół.
Wydawało mi się, że już nic gorszego nie może mnie spotkać.
Podszedłem do bardzo głębokiego dołu bez dna.
Odwróciłem się i zobaczyłem tą osobę co do mnie mówiła.
- Jestem herobrine chociaż ta informacja nie jest już potrzebna. Skacz.Zamknąłem oczy i skoczyłem do przodu.
Nie wiedziałem czy jeszcze ujrzę świat i otworzyłem oczy.
Nie mogłem uwierzyć, ale znalazłem się w własnym nocniku.
Wyszedłem i zobaczyłem swój świat taki jaki był.
Pobiegłem do kochanej ławeczki i zastanawiałem się nad swoim życiem w przyszłości.
KONIEC

[Ervoy]

Na swój sposób dziwna historia, ale fajna : b
W ostatnim odcinku jest kilka błędów, ale chyba nie muszę ich wymieniać. (Chyba, że chcesz Azalasie)
: D mi i tak się podoba.

[azalas]

Przydało by się.

[Ervoy]

Moja wersja ostatniej części. (Tylko poprawki, nie chciałem zbytnio niczego zmieniać, porównaj je sobie, a sam zauważysz błędy.)
Ogólnie:

• Brak emocji bohatera
• Mało dokładne opisy
• Brak przecinków, itp.
• Gdzie niegdzie, zła odmiana słów
• Nieraz nielogiczne wyrażenia

Dotarłem do pokoju, wypełnionego różnymi puszkami z farbą.
Były w nim tylko jedne, metalowe drzwi.
Gdy się otworzyły, zostałem otoczony przez gromadę wściekłych, zielonych pełzaczy.
- Nie, teraz nie zabijajcie go! - usłyszałem głos dochodzący z kierunku ściany.
Jednak pełzacze zaczeły pchać mnie w kierunku jakiegoś pokoju.
Widać było, że chcą eksplodować, ale się powstrzymywały.
Zepchneły mnie do wielkiej dziury, gdzie cudem udało mi się przeżyć, było tu bardzo ciemno.
Nagle przestrzeń została oświetlona setkami pochodni, wiszącymi na ścianach.
Na ten widok ogarnął mnie strach.
Zobaczyłem mnóstwo maszyn do tortur, w których w większości leżały szkielety w ludzkich ubraniach.
Po chwili wszystkie szkielety zostały uwolnione, wstały i ruszyły do ciemnego tunelu na końcu wielkiej podziemnej sali.
Za mną zaczeły ukazywać się pnące w górę schody.
Wszedłem na górę i zobaczyłem tabliczkę z napisem:
"Wciśnij guzik, a zobaczysz co się stało ze szkieletami."
W lekkim wachaniu wcisnąłem guzik i ujawnił mi się ekran.
Widziałem armie różnych potworów, przemierzające wszystkie wyspy.
Na wyspach było dużo ludzi bezbronnych i młodych.
Wtedy zdałem sobie ze wszystkiego sprawę, a mnie spotka ten sam los co innych ludzi, czyli śmierć.
- Wybieraj czy chcesz skakać w dół, czy pełzacze mają Cię przytulić? - usłyszałem jakiś głos, dochodzący z głębin przepaści.
- Wybieram skok w dół. - nie miałem już nic do stracenia.
Wydawało mi się, że już nic gorszego nie może mnie spotkać.
Podszedłem do dołu bez dna, odwróciłem się i zobaczyłem tę osobę co do mnie mówiła.
- Jestem Herobrine, lecz ta informacja jest już bezużyteczna, skacz. - powiedział ten człowiek.
Zamknąłem oczy i skoczyłem przed siebie.
Nie wiedziałem czy jeszcze ujrzę świat.
Lada chwila nie mogłem uwierzyć, ale znalazłem się w własnym nocniku.
Wyszedłem i zobaczyłem swój świat taki jaki był przedtem, na samym początku.
Pobiegłem do kochanej ławeczki i zastanawiałem się nad swoim życiem w przyszłości.
KONIEC