W dawnych czasach, było miasto które nazywało się Rovven. Nie było ono biedne, lecz również niebogate. Codziennie przyjeżdżali tam kupcy, aby coś sprzedać. Byli w tym mieście żołnierze którzy go bronili. Życie tam było bardzo spokojne, aż do czasu kiedy urodził się wither. Latająca, trzygłowa, czarna bestia która budziła lęk w mieszkańcach miasta. Niektórzy jednak nie wierzyli w tę historię. Przy jednej ścianie domu rozmawiali przyjaciele. Jeden miał czarne włosy, był szczupły, wyglądał dosyć sympatycznie i mia na imię Pos. Drugi zaś miał brązowe włosy, nie był szczupły ani gruby, również wyglądał dosyć sympatycznie i nazywał się Ken.
- Nie wierzę w tego withera. To tylko historyjka, żeby nastraszyć mieszkańców miasta. Wither gdyby chciał, to już by dawno zaatakował. - powiedział Pos.
- Nie bądź taki pewny siebie, już niedługo zaatakuje. Wolałbym się stąd wyprowadzić, ale nie mam dokąd. Zostałem jedyny w tej rodzinie. Znam też jego słaby punkt. To jest jego rozcięta skóra na brzuchu - odparł Ken.
- Wierzysz we wszystko co się da, w ogóle nie jesteś poważny. Wiesz co? Mam już tej rozmowy koniec. Wracam do domu. - odpowiedział i odszedł Pos.
W końcu zapadła gorąca, letnia noc. Wszyscy w nadziei, że wither nie zaatakuje miasta poszli spać. Każdy zna jego słaby punkt którym jest rozcięta skóra na brzuchu. Spokojną noc przerwały krzyki jednego z żołnierzy stojących na warcie:
- To on! Zbliża się do naszego miasta! To wither!
- Żołnierze! Zamknąć bramy! Bronić miasta za wszelką cenę! - odparł im generał.
Każdy z żołnierzy przybył, by dzielnie bronić miasta, a każdy z mieszkańców był przygotowany na śmierć. Pos, który nie wierzył w withera ukrył się w swoim domu z pełną nadzieją, że wither go nie znajdzie. Ken zaś nie miał czym walczyć więc jak najszybciej pobiegł do kowala. Na ulicach, na których biegł było wielkie zamieszanie. Musiał się przepychać, by dojść do kuźni. Wiedział, że jeżeli on nic z tym nie zrobi, miasto spotka zagłada. Dotarł już do kowala.
- Wykuj mi jak najmocniejszy miecz i daj jak najlepszy łuk. - rzekł Ken.
- Chcesz walczyć z witherem?! To szaleństwo! - odpowiedział mu kowal.
- Muszę go zabić, inaczej miasto zamieni się w gruz. - odparł Ken.
- Skoro musisz to wykuję ci miecz i dam łuk. - mruknął kowal.
Po krótkiej chwili czekania kowal przyniósł mu bronie.
- Zapłacę później! - powiedział Ken.
Teraz pobiegł do zbrojmistrza. Trudno było mu się przedrzeć na tych ulicach. Gdy już dotarł do zbrojmistrza powiedział:
- Daj mi szybko jak najlepszą zbroję. - rzekł Ken.
- Już idę. - odpowiedział zbrojmistrz.
Gdy zbrojmistrz przyniósł mu zbroję, Ken ją założył i powiedział:
- Zapłata po zabiciu withera.
Teraz gdy już miał swoje wyposażenie mógł iść walczyć. Nie myśląc o tym, że może zginąć pobiegł przed mury, by walczyć z witherem na śmierć i życie. Wybiegł przed bramę. Czarna bestia była już blisko miasta lecz drogę przerwał jej Ken. Stanął z nim twarzą w trzy twarze. Ken zaczął biec w stronę bestii, uderzył ją mieczem, ale nic się nie stało. Przypomniał sobie o słabym punkcie. Próbował kilka razy wbić miecz w rozciętą skórę withera, ale nic się nie działo. Bestia nie odniosła żadnego bulu, wtedy Ken pomyślał, że ma łuk. Oddalił się trochę od trójgłowego potwora, naciągnął łuk, strzelił, ale nie trafił. Nie wiedział, że to jest takie trudne. Znów na marne próbował. Bestia nareszcie zaatakowała Kena, który doznał dużych obrażeń. Leżał marnie na ziemi, wiedział, że to koniec. Wither schylił się nad nim, żeby go dobić. Ken pomyślał sobie, że to jedyna okazja. Jak najszybciej naciągnął łuk, strzelił w słaby punkt bestii, a bestia zmarła. Jak najszybciej wybiegli żołnierze i lekarze, którzy dali mu zioła od których po kilku dniach był wyleczony, a a później zaprowadzili go do miejsca leczenia. Po powrocie z miejsca leczenia Ken wrócił do swojego domu, żeby się czegoś napić. Usiadł przy stole, a tu wbiegł jakiś nieznajomy który powiedział mu, że król go wzywa do zamku. Ken jak najszybciej pobiegł do zamku. A król powiedział:
- Witaj, Ken! - rzekł król.
- Dzień dobry! - powiedział Ken.
- Organizuję dzisiaj ucztę z powodu zabicia withera i musisz na nią przyjść. - mruknął król.
- Na pewno będę. - odparł Ken.
- Świetnie! - powiedział król.
I wieczorem uczta została zrobiona, a bohaterski Ken usiadł na honorowym miejscu.
Użytkownik kubixlol2 edytował ten post 22 September 2015 - 15:36
