5 odpowiedzi w tym temacie

[RErErty]

Odcinek I

Niech żyje król!

   A więc, wasza wielmożność, król Karl wstąpił na tron Szwecji w roku Anno Domini 1700. Zaczął on władzę nad państwem rozbudowując miasta i wioski i starał się jednocześnie o pokój z Berberią, by zawiązać sojusz z Ottomanami, przyjaciółmi Szwecji i wrogami Rosji. W międzyczasie, powiększał armię by ruszyć na Danię i zjednoczyć całą Skandynawię.

   Kilka miesięcy później, Rosja wysłała absurdalną ofertę wymiany prowincji, kompletnie niekorzystną dla państwa, więc została ona odrzucona gniewając Cara.

 

    Po trzech latach rozbudowy gospodarki, Rosja wypowiedziała Szwecji wojnę. Choć jej najwierniejsi sojusznicy, Dania i Rzeczpospolita nie stawiły się, i tak walki mogły wykończyć nasz kraj. Wojska z Szwecji zostały przerzucone drogą morską do St. Petersburga, gdzie połączyły się z tamtejszym garnizonem.  Niewiele później, główny port tego regionu został przejęty przez wroga.

Na odsiecz wyruszyła  armia Carla Gustava Armfelta. Stawiła ona czoło mniejszej armii rosyjskiej na skrzyżowaniu dróg przy wybrzeżu.

   Pierwsza faza bitwy to jedynie ostrzał artylerii obu stron, przerywany udawanym szturmem wojsk przeciwnika na pozycje szwedzkie. Następnie generał Carl rozkazał kawalerii samobójczą szarżę na pozycję rosyjskich armat.

Przy pierwszej szarży zniszczono jedno działo przy śmierci dziewięciu kawalerzystów, druga kompletnie zniszczyła naszych towarzyszy.

   Następnie przeciwnicy przeszli na północną część pola bitwy by ostrzelać Szwedów. Na szczęście generał w porę zauważył ten ruch i rozkazał przegrupować piechotę liniową, a następnie ostrzelać armatami nadchodzącego wroga.  Gdy jednak Rosjanie doszli do linii naszych tracąc oddział konnicy, rozgorzałą strzelanina w pobliskim lasku

   Wróg został zmieciony- generał i milicja rzucili się w pogoń za uciekającymi Kozakami. Został jeszcze oddział dowódcy Rosjan i piechoty. Wojska Szwedzkie zostały przegrupowane  i rzucone w stronę pozycji wroga. W międzyczasie, oddział goniony przez pułk  miejski postanowił stawić im czoła- stanęła i zaczął strzelać. Nasi, oszołomieni, rzucili się na garstkę wroga z bagnetami pokonując ich.

 

   Na wschodzie pola walki, ostatni oddział piechoty przeciwnika padł pod naporem Szwedów z bagnetami;  rosyjski książę, który dowodził nimi, zginął z twarzą pociętą przez szablę Carla Gustava

   Bitwa była skończona, został puszczony z życiem tylko jeden Moskal, który miał przekazać Carowi wieść o porażce i śmierci jego syna.

   Tymczasem, w St. Petersburgu zamordowany został główny generał armii Szwedzkiej. Znaleziono go w łóżku martwego, z dwiema dziurkami po ukłuciu na szyi. Wąż, czy legendarny wampir? Tego się nie dowiemy.

[RErErty]

Raczej w postach, ludziom łatwiej będzie się zorientować, ze jest nowy. Cieszę, że AAR się podoba Postaram się wrzucić dzisiaj kolejny odcinek.

[RErErty]

Odcinek II

Nóż w plecy

   Generał Armfelt odpoczywający po niedawnej bitwie, otrzymał informację o podjeździe rosyjskim łupiącym pobliską wioskę. Niezwłocznie tam ruszył i przegnał wroga z tych ziem. Jeniec, którego podczas tej potyczki złapał, powiedział o planach namówienia Danii do zaatakowania Sztokholmu. Zwycięzca zignorował to, mając w głowie plan ataku na Karelię. Tak też uczynił, pół roku później kapitulowała stolica tego rejonu, całkowicie nie mając garnizonu.

 

   Następny rok odbywał się pod znakiem polowania na rosyjskie podjazdy. W międzyczasie, udało się podpisać akt przymierza z Imperium Osmańskim. Odkryto m.in. bagnety do muszkietów piechoty liniowej, które nie uniemożliwiały strzelanie, a jedynie zmniejszały celność. Doszły też wieści, o upadku wielu wspaniałych państw- Saksonii, pożartej przez Prusy, Niderlandy podbite przez katolicką Hiszpanię i Chanat Krymski wchłonięty do Carstwa Moskiewskiego. Króla najbardziej zaniepokoiła ostatnia wieść, gdyż to był wróg naszego wroga...

 

   W roku 1707 wydarzyła się rzecz zapowiadana przez rosyjskiego jeńca. Dania wypowiedziała wojnę Szwecji i ruszyła na Sztokholm. Jednocześnie niedaleko St. Petersburga zauważono armię rosyjską. Zaczęła się walka na dwa fronty. Część głównych sił naszego kraju została przetransportowana drogą morską do stolicy. Tam wypowiedzieli bitwę agresorom...

   Bitwa nie była długa- Duńczycy pod ostrzałem armat przemieszczali się w kierunku pozycji Szwedów. Wielu zginęło w tej drodze. W tymczasem dotarły posiłki ze stolicy i ruszyły w stronę wroga by go okrążyć. Piechota duńska zaszarżowała na naszych. Kawaleria także próbowała, lecz ogień z muszkietów był za silny dla lekko uzbrojonych jeźdźców.

   Gdy garnizon z miasta zamknął wroga w półkole, rzucili się oni do ucieczki, szwedzka kawaleria natomiast- do pogoni. 

  Bitwa była wygrana. Wróg uciekł. Teraz tylko szybko przerzucić siły z powrotem do Ingrii i wspomóc St. Petersburg. Wszystko się może zdarzyć.

 

 

 

 

Wybaczcie, że ten odcinek nie był najdłuższy, ale miałem crasha gry i nie chciałem już znowu czekać włączając.

 

A tak, jeszcze bonus:

Czyli terakotowa latająca konnica prowincjonalna Jestem w posiadaniu superbroni, wygram grę spokojnie

Jest to spowodowane częstym zdarzeniem u mnie, czyli złym wczytaniem tekstur.

[RErErty]

Odcinek III

Kontrofensywa

 

Armia Gustava Armfelta, bez odpoczynku zaczęła gonić uciekających Duńczyków. Następnie wysiekli ich, co do jednego. Zaczęła się kontrofensywa, atak na Norwegię. Cały region skapitulował bojąc się Szwedów. Skandynawia została zjednoczona pod berłem Karla XII. Teraz tylko trzeba zdobyć Danię i zemścić się za Unię Kalmarską!

 

Tymczasem w Ingrii, nie działo się najlepiej. Armia rosyjska stanęła przy granicy. Po drugiej stronie stacjonował generał Adam Thorkelin. Obie armie były ufortyfikowane. A gdy tylko Rosjanie przygotowywali się do przemieszczenia na wschód, została im wydana bitwa.

Wielką rolę odegrała w niej kawaleria, a szczególnie dragoni, którzy zniszczyli posiłki nadchodzące z południa i rosyjskie falkony. Nie obyło się jednak bez wielkich strat wśród nich, szczególnie przy szarży na piechotę liniową. Co prawda od flanki, ale jednak była zabójcza.

Resztę dzieła dokończyły szwedzkie 12-funtówki, najnowsza technologia. Można było je swobodnie przemieszczać przy pomocy koni. Wystrzelały one resztę Rosjan, którzy chcieli walczyć. Następnie dragoni, którzy uporali się z piechotą, zaszarżowali na wrogie armaty chronione przez elitarny oddział kozackiej konnicy. Przy pomocy piechoty, zmuszono wszystkich Moskali do ucieczki.

Armia po tej bitwie założyła fort mający strzec granicy. stacjonowali tam, myśląc, że kolejna armia rosyjska zaszturmuje na nich. Ale nie, ominęli ich i zaatakowali St. Petersburg. Jedyna nadzieja była w tym, by posiłki z fortu zdążyły na czas...

Miasto chronione przez mały garnizon nie miało wielkich szans by oprzec się wrogowi nie mając pomocy z zewnątrz. Na szczęście, posiłki dotarły. Generał wraz z dragonami pognali do miasta. Obsadzone zostały budynki i armaty na murach. Rosjanie próbowali wedrzeć się na mury chronione przez mieszkańców z bronią z ubiegłego stulecia. do tego, tuż przy bramie, konnica wroga zaatakowała dragonów, mając nadzieję wejść do środka. Jednak nie udało im się.

Następnie, kawaleria z armii gen. Thorkelina zaszarżowała na oddziały próbujące wejść na mury. Najbardziej wsławiły się oddziały Hakkapelitów, którzy z krzykiem Rozerwijcie ich na strzępy na ustach, czyli właśnie Hakkapelitta po fińsku, atakowały równie dzielną piechotę kozacką będąć pod ciężkim ostrzałem z boku.

Gdy zobaczyli to towarzysze tychże kozaków zmuszonych do ucieczki, oni także wpadli w popłoch. Zaczęła się rzeź. Wszyscy cięli po rosyjskich łbach- zwykli mieszkańcy, doświadczeni żołnierze, a nawet ich żony. Bitwa była wygrana przy minimalnych stratach 150 ludzi po stronie szwedzkiej.

Ale to nie był koniec walk w tym rejonie. pół roku później, wzmocniona armia Thorkelina, wydała bitwie Rosjanom pod dowództwem kozaka Pietera Siemierga na terenie Rosji.

Po rozstawieniu, Szwedzki malarz będąc na wzgórzu postarał się namalować pole bitwy i wyglądało ono mniej więcej tak:

Niestety obraz został bardzo zniszczony. Przez pocisk armatni który trafił niedaleko i uszkodził płótno.

A bitwa ta, była jedną z najkrwawszych podczas tej wojny. Armaty zaczęły strzelać. Na lewej flance, starły się oddziały kawalerii rosyjskiej i szwedzkiej. Gdy nasza konnica wygrała potyczkę, ruszyła na piechotę. W tej bitwie również wsławił się ten sam oddział kawalerii fińskiej, który zaszarżował na wystawione bagnety.

Następnie przybyły kolejne oddziały kawalerii, które wspomogły hakkapelitów w walce z piechotą ustawioną w czworobok.

Jednak nie dali oni rady tej genialnej formacji obronnej. Wycofali się i pozwolili piechocie dokończyć dzieła. Widząc, że nie radzą sobie, dragoni zsiedli z koni i wspomogli ich ogniem z karabinków, a konnica prowincjonalna otoczyła ich i zmusiła do ucieczki. Zaczęła się pogoń. Tymczasem na prawej flance, niewiele się działo. Jeden oddział kozaków został zmieciony przez piechotę i oddział kawalerii.

Bitwa była skończona. Szwecja wygrała po raz kolejny.

 

Na północy zaś, niedaleko Sztokholmu, w uniwersytecie także rozegrały się krwawe walki. Nie na taką skale jak poprzednie, ale jednak. Dwóch Szwedzkich dżentelmenów wydało pojedynki- jeden Duńczykowi, drugi Rosjaninowi. W pojedynku z przedstawicielem Rosji, nasz człowiek wygrał bez problemu, przestrzeliwując przeciwnikowi szyję. Drugi był na broń białą i wyglądał tak:

Szwed ciął rapierem na ramię przeciwnika; ten jednak zdążył wykonać unik i przygotować sztych w kierunku nogi. trafił, ranił przeciwnika, lecz walka trwała dalej. Cięcie po cięciu, pchnięcie po pchnięciu, następnie uniki, sztychy i różnorakie ciosy. Broń ni spotykała się z ciałem-do momentu, gdy Szwed pchnął w ramię przeciwnika przygotowujące się do ciosu- trafił i Moskal upuścił broń, tak nieszczęśnie, że spadła tnąc przeciwnika po ramieniu. Krew trysnęła. Szwedzki dżentelmen postanowił się poddać i uciec. Jednak jego przeciwnik nie przyjął kapitulacji- wyjął zza pazuchy krótki ozdobny pistolet i strzelił prosto w tył głowy swojego największego wroga. Jego czaszka pękła- runął na ziemię trupem. Podbiegłą do niego jego żona. po krótkiej chwili rzuciła serię bluzg w kierunku uciekającego Rosjanina... Gdy dowiedział się o tym drugi dżentelmen, poprzysiągł sobie poszukać i zabić go, lub samemu paść...

 

Z racji tego, że odcinek był dłuższy, w tym tygodniu kolejnego nie będzie.

[RErErty]

Odcinek IV

Czarne chmury nad Danią

 

   Armia Thorkelina zaczęła odpoczywać. Zajęła pobliską wioskę i czekało aż przybędą uzupełnienia. Jeszcze zanim liczebność jednostek nie była pełna, wyruszyli dalej na południe, gdzie napotkali podjazd Rosjan, a za nim niewielką armią. Oczywiście została wydana im bitwa.

Najważniejszym momentem była szarża kawalerii Szwedzkej na działa, a następnie starcie z konnicą rosyjską.

Wojska generała Thorkelina wyszły z tej bitwy zwycięsko, niemal bez strat, nie licząc rozbitego oddziału dragonów z Rygi. Następny rok był spokojny. Jedna armia pilnowała Danii, druga Rosji. Podpisane zostało wiele traktatów handlowych i zbadano wiele technologii, m.in granatów i używanej wcześniej przez przeciwników formacji czworoboku. Dopiero kolejnego roku coś się działo. Szpieg z Kopenhagi doniósł, że są budowane lepsze mury, przez które zdobycie miasta mogłobybyć niemożliwe. Jenerał Armfelt postanowił nie dopuścić do tego- ruszył na miasto i zaczął oblężenie. Chciał zagłodzić Duńczyków, lecz latem wyruszyli oni naprzeciw Szwedów. Zaskoczona armia straciła 12- funtówki. Piechota która je chroniła uciekła do głównych sił.

Puszkarze opuszczeni przez towarzyszy postanowili nie oddać armat. Załadowali gwoździe i zanim zostali wybici przedziurawili mnóstwo wrogów. Pozostałe działa ostrzeliwywały każdy oddział duński, zwykłymi kulami, a później kartaczami, gdy wróg podszedł. starcie wyglądało jak większośćw tym okresie- strzelanina piechoty liniowej.

Tymczasem prawa flanka została osłabiona i powstała wyrwa. Wdarli się przez nią Duńczycy i zaatakowali bagnetami środek wojsk Szwedzkich. Na szczęście kawaleria zareagowała i wyparła wroga. Gdy zobaczyli to pozostali, postanowili uciec i utrzymać miasto. Lecz i to się nie udało- do pogoni ruszyła nawet piechota.

Kopenhaga zdobuta, Danii ostała się tylko Islandia, która i tak niedługo padnie. Trwały jeszcze małe walki- dla przykładu patrol szwedzki został zaatakowany przez partyzantów, lecz i z nich po roku nic nie można było znaleźć.

 

Tymczasem w uczelni niedaleko stolicy, dżentelmen, który poprzysiągł sobie pokonać zabójcę kolegi, wypełnił swój cel. Duńczyk padł martwy z rozciętym brzuchem.

[RErErty]

Odcinek V

Wielka Wojna

Działania wojenne na terenach Rosji wciąż trwają. Oddziały Adama Thorkelina zostały wysłane naprzód. Na początek podszedł pod Moskwę, lecz gdy ujrzał obronę wycofał się na most niedaleko Jarosławia.

Tymczasem na zachodzie wybuchła wielka wojna. Po jednej stronie Wielka Brytania i Austria z sojusznikami, przeciw Francji, Hiszpanii i Rzeczpospolitej. Bano się, że przez napięte stosunki z Hanowerem, uczestnikiem tej wojny po stronie wyspiarzy, Szwecja również zostanie wplątana do tej wojny. Został podpisany traktat pokojowy z Danią, oraz wiele handlowych, m.in. z i Hanowerem dla zapobiegnięcia wojnie.

Z powrotem w Rosji, zimą garnizon Moskwy wydał bitwę armii gen. Thorkelina, przy rzece.

Była to decydująca bitwa tej wojny. Gdyby Szwecja przegrała- Rosja wdarłaby się na nasze tereny, i wiele złupiła przed przybyciem armii stacjonującej w Danii. Natomiast gdyby sprawy potoczyłyby się inaczej- Moskwa zostałaby zdobyta. Wszystko mogło się zdarzyć...

 

Na początek obstawiony przez wojska szwedzkie został most, oraz próbowano zająć bród, niestety z marnym skutkiem...

Gdy piechota podążała do brodu na rzece, była już tam kawaleria nieprzyjaciela, która zatrzymała piechotę przed przybyciem reszty sił nieprzyjaciela... Niestety, udało im się to, i trzeba było sprowadzić tam odwody i wycofać się przed bród.

Ostrzał wszystkich dział został skierowany właśnie w to miejsce, lecz Rosjanie cały czas szli naprzód. Dopiero, gdy salwa z dział trafiła w sam środek formacji, postanowili się wycofać. Szwedzi postanowili to wykorzystać- piechota zaczęła pogoń, dragoni pobiegli ku koniom i wraz z resztą kawalerii postanowili wybić wszystkich Moskali!

Tymczasem przy moście nic się nie działo. kilka oddziałów rosyjskich zrezygnowało z ataku przy ostrzale z armat załadowanych kartaczami. poszli do brodu wspomóc resztę sił, nie wiedząc o niczym, co się tam stało... zostali rozbici, tak jak inni Rosjanie. Armia zaczęła podążać pod Moskwę, by ją zdobyć. Lecz nie do końca się to udało...

Hanower wkroczył do Szlezwiku. Wojna wisiała na włosku. Król postanowił przystać na propozycję pokoju oraz handel od Rosji. Dobrze zrobił, gdyż już dwa miesiące później Hanower wypowiedział nam wojnę!