[/align][align=justify]
[/align]Czułem mrowienie w brzuchu, a właściwie to dyskomfort. Wokół siebie widziałem tylko niebieski kolor, który przeradzał się w to coraz głębszy odcień. Wtedy spostrzegłem, że spadam do oceanu. Byłem w szoku, lecz w ostatniej chwili wziąłem oddech i wbiłem się w wodę uderzając o coś głową. Straciłem przytomność. Otworzyłem oczy i pomyślałem: "Jestem w niebie..." Widziałem tylko białe światło, które przeradzało się w żółte, a następnie zaczęła mnie boleć głowa. Nie byłem w niebie. Leżałem na plaży poobijany i zszokowany. Nigdy wcześniej tak się nie czułem. Zawsze miałem łatwe i lekkie życie. Poczułem niewyobrażalny ból w plecach i ponownie straciłem przytomność. Gdy się ocknąłem, zwiedzałem pokój, w którym się znalazłem oczyma by ostatecznie wstać razem z już mniejszym bólem głowy i co dziwne plecy już mnie nie bolały.Byłem ubrany w jakieś dziwne ciuchy, coś na wzór pidżamy.Wtedy do pokoju wszedł ktoś, a ja odskoczyłem ze strachu. Była to młoda dziewczyna tylko tak jakby kanciasta, gdzie nie sięgnąć wzrokiem wszystko składało się z sześcianów i innych figur z ostrymi kantami. "Co jest ze mną nie tak"- cicho powiedziałem, a wtedy kobieta odpowiedziała mi : "Nie z tobą tylko z twoim światem." Nie wiedziałem o co jej chodzi. Coraz bardziej ciekawiło mnie gdzie ja jestem więc o to zapytałem, a ja nie uzyskałem żadnej odpowiedzi. Kobieta patrzyła w moim kierunku wielkimi oczyma. Jak jakaś wariatka. Spytałem:" Co się dzieje ?" A ona odpowiedziała:" Nie odwracaj się." W tej chwili byłem w totalnym szoku.Słyszałem z za sobą jakieś dziwne szepty. I właśnie w następnej sekundzie udowodniła, że sobie tu radzi. Wyciągnęła z za swoich pleców łuk z strzałą i wycelowała prosto na mnie. Ja zszokowany się cofnąłem i napotkałem na swojej drodze to coś. Wtedy strzała wystrzeliła w kierunku bestii , która wyskoczyła mi z za ramienia w kierunku nieznajomej. Strzała trafiła w jego długą nogę, lecz to nie wystarczyło by to zatrzymać. Gdy bestia zamachnęła się by zadać ostateczny cios mojej wybawicielce bo tak już chyba mogę ja nazwać... Wyciągnęła miecz z pokrowca przyczepionego na jej pasie i wbiła w okolice ludzkiego serca te czyste ostrze. Krwi nie było. Ciało runęło na podłogę. Była to czarna i wysoka kreatura o białych wielkich oczach.Jej drżące ręce schowały miecz, a usta wypowiedziały te słowa:" Jesteś w świecie znanym Minecraft, a teraz musimy uciekać bo te potwory szukają ciebie."Zdziwiony odpowiedziałem:" Jakie potwory, dlaczego mnie ?" Wtedy usłyszeliśmy głośny wybuch. Pociągnęła mnie za rękę i przyprowadziła do piwnicy gdzie było pełno ładunków TNT. Zainstalowaliśmy ładunki wybuchowe i zauważyliśmy pierwszy wysyp potworów z domu. Szybko podłączyłem dźwignię do tego wszystkiego i poczułem się w obowiązku pociągnięcia za wajchę. Zamknąłem oczy i myślałem tylko o pociągnięciu i szybkiej ucieczce. I wtedy pociągnąłem, lecz nie zadziałało. Z wagoniku spoglądała na mnie nieznajoma kobieta takim wzrokiem jakby coś nas łączyło. Powiedziałem: "Jedź już proszę." Nie było już czasu na moją ucieczkę. Obok wisiała pochodnia, na szczęście zapalona. Odpaliłem lont jednego z ładunków i krzyknąłem: "Minecraft to nie rzeczywistość !!" Widziałem czerń, wszędzie czerń. Z ciszy pustki wyłonił się głos:" Obudź się..."
